Επιμέλεια: Ηλίας Σχορτσανίτης | Στα 13 της χρόνια και με έναυσμα μια ακαδημία με αγοράκια στην πόλη
της Δράμας,ξεκίνησε να πραγματοποιείται ένα όνειρο,το οποίο μέχρι τότε η Ειρήνη Κισούδη παρακολουθούσε μέσα από την τηλεόραση.Μόλις λίγα χρόνια αργότερα,και αφού πληροφορήθηκε την ύπαρξη γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας στην περιοχή της,έγιναν οι πρώτες προσεγγίσεις,ώστε να γίνει μέλος αυτής της ομάδας με το όνομα ''Αμαζόνες''.
Η σκέψη και μόνο ότι θα ενσωματωνόταν σε μια γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου(της Β'Εθνικής κατηγορίας τότε)τη γέμισε πρωτόγνωρα και ενθουσιώδη συναισθήματα.
Ύστερα από λίγο χρονικό διάστημα ακολούθησε η κλίση της στην Εθνική Κορασίδων,με αποτέλεσμα όλος κι ένας στόχος γινόταν εφικτός!Δυστυχώς υπήρξε ένα διάστημα όπου λόγω σπουδών(σχολή καλλιτεχνικών σπουδών στο τμήμα της Μουσικολογίας με έδρα την Άρτα),έπρεπε να αποχωρήσει και αγωνίστηκε για λογαριασμό του ΑΟ Άρτας και επέστρεψε πίσω στη βάση της,στην οικογένεια των Αμαζόνων Δράμας.
Η νεαρή σπουδαία και πεισματάρα Δραμινή γκολκίπερ υπερασπίστηκε επάξια την εστία των Αμαζόνων Δράμας,προσθέτοντας το δικό της λιθαράκι σε αυτή την αξιέπαινη πορεία της ομάδας της τα τελευταία χρόνια.Σύμφωνα με την ίδια ο αθλητισμός της πρόσφερε αρκετά ''πλούσια'' εφόδια.Την δίδαξε να διαχειρίζεται το άγχος της,να βάζει όρια στον εαυτό της και το σημαντικότερο να πέφτει,αλλά να αντλεί τη δύναμη και να σηκώνεται ξανά στην επιφάνεια.
Η Ειρήνη αποκαλύπτει και αποτυπώνει προσωπικές και ποδοσφαιρικές πτυχές της ζωή της.
Ένας τερματοφύλακας είναι η αρχή και το τέλος μιας ομάδας,ο τελευταίος αμυντικός,αλλά πολλές φορές και ο άνθρωπος που πανηγυρίζει μόνος του σε κάθε γκολ της ομάδος του!Ακόμη μια γυναίκα ποδοσφαιρίστρια έρχεται να αποτελέσει ισχυρό παράδειγμα πως μόνο μέσα από σκληρή δουλειά και αυταπάρνηση στην καθημερινότητά μας,οι γυναίκες δεν θεωρούνται ''ασθενές'' φύλο,αλλά προβάλλουν σθεναρή αντίσταση και αποφασιστικότητα στις ''φουρτούνες'' που παρουσιάζονται στη ζωή τους!
Αναλυτικά η προσωπική της συνέντευξη:
1.Σου λείπει το ποδόσφαιρο;Ποιοι οι λόγοι αποχώρησης σου από το γήπεδο;
''Το ποδόσφαιρο ήταν ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου μου,καθώς συνετέλεσε στο να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου.Θα ήταν μεγάλο ψέμα αν έλεγα πως δε μου λείπει.Οι λόγοι αποχώρησης μου ήταν κυρίως θέμα βιοπορισμού.Δυστυχώς εκείνη την περίοδο,η δουλειά μου δε μου επέτρεπε να συνδυάσω και τα δύο.Εππλέον η ομάδα μου(Αμαζόνες Δράμας)δε θα συμμετείχε στο επερχόμενο πρωτάθλημα κάτι το οποίο με οδήγησε ώστε να ''κλειδώσω'' την απόφαση της αγωνιστικής μου παύσης.Είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ σε άλλες ομάδες,αλλά όπως προείπα,ο χρόνος ήταν περιορισμένος.Μακάρι το κομμάτι του γυναικείου ποδοσφαίρου στη χώρα μας να λάμβανε μέρος υπό άλλες συνθήκες.Τότε ίσως πολλές από εμάς τις αθλήτριες να μην παρατούσαμε το ''όνειρό'' μας.''
2.Υπάρχουν σκέψεις για επιστροφή και αν ναι σε ποια ομάδα;
''Προς το παρόν δεν υπάρχουν σκέψεις για επιστροφή δεδομένης της κατάστασης με την εμφάνιση της πανδημίας.Όσο για το μέλλον ποτέ ας μη λέμε ποτέ!''
3.Από την άλλη έμειναν αποτυπωμένες στη μνήμη σου αναμετρήσεις που σημάδεψαν την ποδοσφαιρική σου πορεία;
''Αμέτρητες στιγμές έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου απ'όλα αυτά τα χρόνια.Από ανθρώπους που γνώρισα,μέρη που επισκέφθηκα και ίσως να μη συναντούσα σε άλλη περίπτωση,αλλά και ''φάσεις'' εντός γηπέδου.Η αναμέτρηση που δε θα σβηστεί ποτέ,είναι σίγουρα αυτή του τελευταίου αγώνα όπου την ίδια στιγμή σήμανε και τον τελευταίο αγώνα για την ομάδα μου.Ο συνδυασμός αυτός μου προκαλεί πάντα μία θλίψη,νοσταλγία και έντονα συναισθήματα συγκίνησης!Και πάνω σ'αυτό θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους της διοίκησης,τους προπονητές μου και εννοείται τις συμπαίκτριες μου!Ελπίζω να είναι μια μικρή παρένθεση στο χρονοδιάγραμμα η μη συμμετοχή στο πρωτάθλημα και οι Αμαζόνες να επαέλθουν εκεί που ανήκουν είτε ανήκω στην ομάδα είτε όχι.''
4.Επικρατεί αισιοδοξία στον κοινωνικό περίγυρο και αν πιστεύεις πως η Ελλάδα θα ξεφύγει από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει;
''Εμείς οι Έλληνες δεν χάνουμε ποτέ την αισιοδοξία μας και όσες φορές και να πέσουμε θα ξανασηκωθούμε!Οι δυσκολίες μας διδάσκουν πως να καταστούμε δυνατότεροι αρκεί να συνυπάρχουμε αρμονικά και να είμαστε ενωμένοι.Η κατάσταση αυτή,αν και σε παγκόσμιο επίπεδο,πιστεύω θα παρέλθει σύντομα!''
5.Όσον αφορά τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις;
''Απασχολούμαι στον ιδιωτικό τομέα καθώς εργάζομαι σε εταιρεία αθλητικών ειδών.''
6.Παράλληλα ασχολείσαι και με τη μουσική.Προσωπικά η λύρα τι συμβολίζει;
''Το αντικείμενο των σπουδών μου ήταν επάνω στη μουσικολογία και ειδικότερα στη λαική και παραδοσιακή μουσική.Το όργανο που επέλεξα να διδαχθώ από μικρή ηλικία ήταν αυτό της ποντιακής λύρας,καθώς έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που κατακλύζεται από το ποντιακό στοιχείο.Η λύρα είναι ένα σύμβολο πολιτισμικής ταυτότητας και το μέσο να μη ξεχνάμε τις ρίζες μας και επιπλέον να διατηρούμε ζωντανή την παράδοση!
Χαίρομαι που εντάχθηκε στη ζωή μου διότι μέσω αυτής και του ήχου της μπόρεσα να καταλάβω τι εστί και τι κρύβει μέσα της η λέξη ΠΟΝΤΟΣ!!!''
Επιμέλεια: Ηλίας Σχορτσανίτης