Άκου παιδί μου.
Έκανες προσπάθεια και κατόρθωσες να επιτυχείς κάποιους στόχους στον αθλητισμό και στη ζωή σου.
Και μπράβο σου.
Μην ξεχνάς όμως όσους σε βοήθησαν στην πορεία αυτή, πέρα από την οικογένειά σου.
Πες τους ένα ευχαριστώ. Σφίξε τους το χέρι όποτε τους βλέπεις. Σήκωσε ένα τηλέφωνο και μίλησέ τους για λίγο. Στείλε τους ένα ευχαριστήριο μήνυμα.
Πες μία καλή κουβέντα γι' αυτούς στον περίγυρό σου. Και αν δεν θέλεις, τουλάχιστον μην είσαι ποτέ αχάριστος μαζί τους.
Πρώην προπονητές σου, αθλητικοί παράγοντες στην ομάδα σου, στελέχη της αθλητικής σου ακαδημίας, συναθλητές σου.
Άνθρωποι που σε συμβούλεψαν, είπαν καλό λόγο για σένα εκεί που έπρεπε, σου άνοιξαν πιθανώς μερικές πόρτες να διαβείς - πάντα με την αξία σου - για να δοκιμάσεις σε ενα μεγαλύτερο επίπεδο.
Για σένα, μπορεί να μην είναι κάτι σημαντικό να τους ευχαριστήσεις.
Γι' αυτούς όμως, μπορεί να είναι μία μικρή δικαίωση και ένα μικρό κίνητρο να συνεχίζουν να ασχολούνται με δοτικότητα στο άθλημα που δραστηριοποιούνται.
Γιατί θα ξέρουν ότι έμαθες να σέβεσαι όχι μόνο τους κόπους σου, αλλά και το ενδιαφέρον των άλλων για σένα.
Υ.Γ. Στην εξέλιξη ενός αθλητή, χειροκροτούμε συνήθως μόνο τις μεγάλες αθλητικές ακαδημίες εσωτερικού και εξωτερικού, όπου το παιδί πηγαίνει εκεί στα 12 και 13 χρόνια του, λες και τότε φύτρωσε. Λες και νωρίτερα στη ζωή του δεν είχε ομάδα, προπονητές και συμβούλους.