Αχιλλέας Υφαντίδης: «Αυτοί οι γονείς, επωμίζονται οι ίδιοι το βάρος της αθλητικής πορείας του παιδιού τους»
Βλέπουμε παιδιά που απογοητεύονται από την προσπάθειά τους στις προπονήσεις και στους αγώνες.
Βλέπουμε επίσης και γονείς που απογοητεύονται από την προσπάθεια των παιδιών τους στις προπονήσεις και στους αγώνες.
Αυτό όμως που δεν δίνουμε δυστυχώς τη δέουσα σημασία, είναι σε μία τρίτη κατηγορία.
Στους γονείς που απογοητεύονται από τη δική τους προσπάθεια αναφορικά με την καθημερινή στήριξη που παρέχουν στα παιδιά – αθλητές.
Γιατί και οι γονείς αξιολογούν τους εαυτούς τους και μερικές φορές πολύ άδικα, χωρίς μάλιστα κανένας να τους έχει προσάψει κάτι ως παράπονο.
Γονείς που νιώθουν αδικαιολόγητα ενοχές που δεν μπορούν – όσο και αν προσπαθούν - να λύνουν όλα τα ανακύπτοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί στην ομάδα του, χωρίς βεβαίως κανένας να τους έχει ζητήσει να το πράττουν.
Γονείς που νιώθουν αδικαιολόγητα τύψεις, καθώς δεν έχουν τον χρόνο που οι ίδιοι αυθαίρετα θεωρούν ότι επιβάλλεται, προκειμένου να στέκονται δίπλα στο παιδί – αθλητή τους.
Γονείς οι οποίοι νιώθουν θυμό καθώς συμπεραίνουν ότι δεν έχουν τις «άκρες» και τις δημόσιες σχέσεις που υποθέτουν ότι απαιτούνται για την ανέλιξη του παιδιού τους στον χώρο του αθλητισμού.
Γονείς που νιώθουν άσχημα για τις ικανότητες του εαυτού τους να αποτελέσουν το υγιές παράδειγμα για το παιδί τους στην καθημερινότητά του.
Γονείς που αυτοτιμωρούνται καθώς νιώθουν ότι δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις για να συμβουλέψουν το παιδί – αθλητή στα δύσκολα διλήμματα που το ίδιο ψάχνει απαντήσεις.
Γονείς που νιώθουν θλίψη που δεν είναι αρκετά ευκατάστατοι οικονομικά, αρκετά αναγνωρίσιμοι κοινωνικά, αρκετά ισχυροί συστημικά ή αρκετά διαθέσιμοι οικογενειακά για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του παιδιού τους από αυτούς.
Αυτοί οι γονείς, επωμίζονται οι ίδιοι το βάρος της αθλητικής πορείας του παιδιού τους.
Νιώθουν οι ίδιοι υπεύθυνοι για την κακή απόδοση του παιδιού τους. Υπεύθυνοι για τις κακές επιλογές ομάδας και προπονητών. Υπεύθυνοι για όλα τα λάθη και για όλες τις παραλείψεις άλλων αλλά και του ίδιου του παιδιού τους.
Γονείς κουρασμένοι ψυχικά που κατακρίνουν τους εαυτούς τους ως ανήμπορους, ανεπαρκείς, ακόμη και ως ανίκανους να σταθούν στο ύψος των δικών τους επιθυμιών.
Γονείς που νιώθουν ότι αγωνίζονται και αυτοί σκληρά στο άθλημα των παιδιών τους, εξόριστοι όχι απλά στον πάγκο, αλλά στην κερκίδα.
