Η ήττα από την Νορβηγία που έφερε την απόλυση του από τον πάγκο της εθνικής Ιταλίας τον έχει κάνει να χάσει τον ύπνο του.
Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι έχει αφιερώσει τη ζωή του στο ποδόσφαιρο, έχει ζήσει σπουδαίες στιγμές, αλλά και δύσκολες, σκληρές που όπως εξηγεί τον ανάγκασαν να θυσιάσει πολλές προσωπικές σχέσεις και να στερηθεί χρόνο από την οικογένεια του.
Ο Ιταλός προπονητής, ο οποίος πρόσφατα απολύθηκε από την εθνική ομάδα, εξαιτίας της ήττας από τη Νορβηγία, σε μία διαφορετική συνέντευξη που παραχώρησε στην ιταλική «Repubblica», περιέγραψε τις δύσκολες στιγμές που έχει ζήσει, εξαιτίας της επιλογές του να αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου στο ποδόσφαιρο.
«Το ποδόσφαιρο μου κατέστρεψε τη ζωή. Το αγάπησα περισσότερο κι από τον εαυτό μου. Θυσίασα τους ανθρώπους που αγαπούσα περισσότερο για χάρη του. Η ήττα από τη Νορβηγία τερεί τον ύπνο, με καθορίζει σε όλα, γιατί η σκέψη είναι πάντα εκεί. Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι χαρούμενος, αλλά μετά επανέρχεται στο μυαλό μου. Δεν κατάφερα να κάνω τα παιδιά να καταλάβουν ότι τα αγαπούσα. Όταν μου πρόσφεραν (την ευκαιρία) να αναλάβω την εθνική ομάδα, δεν κοιμήθηκα για δύο ή τρεις μέρες. Η ουλή πονάει, ακόμα κι αν βρίσκεται στο στάδιο της επούλωσης», είπε ο πρώην ομοσπονδιακός κόουτς της «σκουάντρα ατζούρα».
Όσο για το αν μετανιώνει που ανέλαβε την εθνική, ήταν ξεκάθαρος: Όχι, δεν μετανιώνω. Διότι η εθνική ομάδα δεν ζητάει, η εθνική ομάδα σε καλεί. Δεν επιλέγεις αν θα αποδεχτείς, δεν υπάρχει περιθώριο για λογική σκέψη. Όταν σε καλεί η εθνική, πρέπει να φουσκώσεις το στήθος και να είσαι απόλυτα διαθέσιμος… Ίσως, βέβαια, αυτή είναι μία από τις έννοιες που αρχίζουμε να χάνουμε.
Το λάθος μου ήταν στην αρχή, όταν πίεσα υπερβολικά στο κομμάτι του ανήκειν, της ταυτότητας. Τους ζητούσα να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο, να κάνουν έναν κύκλο πριν από κάθε προπόνηση. Ήθελα να ξυπνήσω την υπερηφάνεια που ένιωθα εγώ, αλλά ήταν υπερβολικό».
Για το αν θεωρεί πως η εθνική στερείται ποιότητας, είπε: «Όχι, τους το είπα κι αυτό: Μην αφήνετε να σας ξεγελούν όσοι λένε ότι δεν είστε καλοί. Είστε υψηλού επιπέδου. Παρ’ όλο που τελείωσε έτσι, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μου. Δεν θα εγκατέλειπα ποτέ τον Μπαστόνι, τον Μπαρέλα, τον Ντιμάρκο, το παλιό μου “γκρουπ”, ας το πούμε έτσι. Μετά το EURO, επιστρέψαμε να κάνουμε τα σωστά πράγματα. Πίστεψα ότι είχαμε βρει τον δρόμο μας. Αλλά, όπως συμβαίνει στην εξοχή, όταν ανοίγεις ένα αυλάκι για το νερό, μερικές φορές αυτό παίρνει τον δικό του δρόμο. Και αν συνεχίσεις να σκάβεις, δημιουργείς ένα χάσμα».
ΠΗΓΗ: www.novasports.gr