Τρία χρόνια μετά από ένα τρομακτικό ατύχημα, που σχεδόν του στέρησε τη ζωή, ο Σουμάχερ
εμπνέει ακόμη και αποτελεί πρότυπο για τον κόσμο που αντιμετωπίζει αγώνες, ώστε να συνεχίσει να μάχεται και να μην σταματά να παλεύει.
Η ευχή «Keep Fighting» (συνέχεισε να πολεμάς) με την οποία εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν την προσπάθεια ανάρρωσης του Μίκαελ Σουμάχερ γίνεται κοινωνικό μήνυμα. Γίνεται πρωτοβουλία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που στόχο έχει να υποστηρίξει την προσπάθεια ατόμων που σε δύσκολες στιγμές δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν να μάχονται.
Στην ιστοσελίδα //www.keepfighting.ms/ που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό , η κεντρική φωτογραφία είναι αυτή του πανηγυρισμού του Σουμάχερ στο βάθρο του ιαπωνικού GP το 2000, όταν κατέκτησε τον τρίτο του τίτλο και πρώτο με την Ferrari. Το πρακτορείο Agence France-Presse έχει διαθέσει χιλιάδες φωτογραφίες από την καριέρα του Michael και κάθε επισκέπτης μπορεί να κάνει εγγραφή στην σελίδα και να επιλέξει τρεις εικόνες από σημαντικές στιγμές της καριέρας του Σούμι. Στόχος είναι πάνω στην κεντρική φωτογραφία να σχηματιστεί το #KeepFighting μωσαϊκό, το οποίο θα μεταφέρει το σημαντικό μήνυμα συμπαράστασης στους απανταχού μαχητές για ζητήματα υγείας και όχι μόνο. Ο Σούμι, με αυτό τον τρόπο και μέσα από την δική του περιπέτεια, μπορεί να εμπνεύσει ανθρώπους να κερδίσουν τις δικές τους μάχες.
Θυμίζουμε πως ο Μίκαελ Σουμάχερ, επτά φορές πρωταθλητής στην F1, είχε ένα τραγικό ατύχημα κάνοντας σκι με την οικογένειά του στις Άλπεις στις 29 Δεκεμβρίου του 2013. Μετά από βαρύτατες κρανιοεγκαφαλικές κακώσεις ήταν σε τεχνητό κώμα για μήνες, ενώ εδώ και δύο χρόνια η πραγματική κατάσταση της υγείας του είναι άγνωστη, αφού η οικογένεια επέλεξε να προστατεύσει την ιδιωτική της ζωή.
Ως τώρα υπάρχουν μόνο δηλώσεις από φίλους του που τον επισκέπτονται, αλλά όχι μία πραγματική εικόνα.
Ο νεαρός που κορόιδεψε τον Έντι Τζόρνταν για να πάρει μία θέση στο μονοθέσιο της ομάδας του και τόλμησε να εναντιωθεί στον Άιρτον Σένα έχει γράψει ιστορία και μας πείθει πως θα παλέψει για τη νίκη.
1975: Η πρώτη νίκη
Ο Σουμάχερ κέρδισε το πρώτο του αγώνα όταν ήταν πέντε χρονών. Αλλά η οικογένειά του ήταν φτωχή, τόσο, που ο ίδιος προχώρησε μέσω του καρτ χάρη στη βοήθεια των φίλων, των χορηγών και των τοπικών επιχειρηματιών.
1988: Οι πρώτες συμμετοχές
Το 1988 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανική Formula Ford και Formula König, κερδίζοντας το πρωτάθλημα στην τελευταία. Το πιο σημαντικό, ήταν ότι κέρδισε την προσοχή του μάνατζερ Βίλι Βέμπερ. Αυτός τον έφερε στην Formula 3.
1990: Κατακτά τον τίτλο στο γερμανικό πρωτάθλημα F 3.
1991: Μεταπηδά στο πρωτάθλημα πρωτοτύπων και την ομάδα της Mercedes, όμως βρίσκει τον δρόμο για την F1 στο Γκραν Πρι του Spa-Francorchamps.Κάνει ντεμπούτο στη F1 στο Grand Prix του Βελγίου με τη ομάδα της Jordan, μετά από ψεύτικη δήλωση στον ιδιοκτήτη της ομάδας πως γνωρίζει την πίστα του Spa ενώ δεν την είχε δει (όπως παραδέχτηκε ο ίδιος αρκετά χρόνια μετά) ούτε σε video.«Μετακομίζει» στη Benetton μετά από ένα αγώνα. Συγκεντρώνει τέσσερις βαθμούς στο πρωτάθλημα των οδηγών.
1992: Κατακτά τη νίκη στο βελγικό γκραν πρι και την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών με τη Benetton.
1993: Το μονοθέσιο της Benetton δεν μπορεί να συναγωνιστεί αυτό της Williams, η οποία στέφεται πρωταθλήτρια στους κατασκευαστές. Παίρνει τη νίκη σε έναν αγώνα και κατατάσσεται τέταρτος στη βαθμολογία των οδηγών, έχοντας εγκαταλείψει σε επτά γκραν πρι.
1994: Κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του με την Benetton, ενώ προκαλεί συζητήσεις η σύγκρουσή του με τον -αντίπαλό του για τον τίτλο- Ντέιμον Χιλ στον τελευταίο αγώνα της σεζόν.
1995: Κατακτά για δεύτερη φορά τον τίτλο των οδηγών με τη Benetton.
1996: Ξεκινά τη συνεργασία του με τη Ferrari και αρχίζει η μακρά διαδικασία για τη «μεταμόρφωση» της ομάδας. Κατακτά την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών.
1997: Κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών, αλλά ακυρώνεται, μετά τη σύγκρουσή του με τον -μετέπειτα πρωταθλητή- Ζακ Βιλνέβ στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.
1998: Διεκδικεί τον τίτλο των οδηγών μέχρι τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, αλλά χάνει στο γκραν πρι της Σουζούκα το πρωτάθλημα από τον Μίκα Χάκινεν.
1999: Έχει ατύχημα στο βρετανικό γκραν πρι και σπάει το πόδι του. Επιστρέφει στο γκραν πρι της Μαλαισίας και βοηθάει τη Ferrari να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα της στους κατασκευαστές από το 1983.
2000-2002: Κατακτά τρία συνεχή πρωταθλήματα στους οδηγούς και «ξαναγράφει» τα βιβλία των ρεκόρ του αθλήματος. Ισοφαρίζει το ρεκόρ των πέντε τίτλων του Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και βοηθάει τη Ferrari να κατακτήσει και τις τρεις χρονιές το πρωτάθλημα στους κατασκευαστές.
2003: Πιέζεται έντονα από τους Χουαν Πάμπλο Μοντόγια και Κίμι Ραϊκόνεν, μετά την κακή αρχή του στη σεζόν, αλλά κάνει την αντεπίθεση του και κατακτά το έκτο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του στο γκραν πρι της Ιαπωνίας, το οποίο είναι το τελευταίο της χρονιάς.
2004: Κατακτά με άνεση το έβδομο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του, καθώς σημειώνει 13 νίκες στους 18 αγώνες της χρονιάς. Εγκαταλείπει μόλις μία φορά, στο Μονακό, μετά την πολυσυζητημένη σύγκρουσή του με τον Μοντόγια κι ενώ το αυτοκίνητο ασφαλείας βρίσκεται στην πίστα.
2005: Τελικά χάνει το «στέμμα» του, καθώς η Ferrari F2005 και τα ελαστικά της Bridgestone δεν μπορούν να συναγωνιστούν τις Renault και McLaren. Η μοναδική νίκη της χρονιάς έρχεται στο γκραν πρι των Ηνωμένων Πολιτειών, που «σημαδεύτηκε» από την αποχώρηση των μονοθεσίων που χρησιμοποιούσαν ελαστικά Michelin. Κατακτά την τρίτη θέση στην βαθμολογία των οδηγών και βοηθάει τη Ferrari να καταταγεί στην ίδια θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
2006: Διεκδικεί τον τίτλο έως τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, έχοντας ήδη ανακοινώσει την επικείμενη αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ωστόσο χάνει την «πρωτιά» στους οδηγούς από τον Φερνανάντο Αλόνσο.
2009: Προβλήματα στον αυχένα τον υποχρεώνουν να βάλει τέλος στα σχέδια για την αντικατάσταση του τραυματία Φελίπε Μάσα στη Ferrari. Στη συνέχεια, ωστόσο, ανακοινώνει την επιστροφή του στη F1 με την ομάδα της Mercedes GP για το 2010.
2010: Η επιστροφή του στην ενεργό δράση αποδεικνύεται πιο δύσκολη από το αναμενόμενο. Καταβάλλει έντονη προσπάθεια για να προσαρμοστεί στα χαρακτηριστικά του μονοθεσίου του 2010. Αρχικά δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον συναθλητή του, Νίκο Ρόζμπεργκ, στα δοκιμαστικά και οι θέσεις που παίρνει στην εκκίνηση των γκραν πρι έχουν αντίκτυπο στα αποτελέσματά του. Βελτιώνεται σταδιακά, αλλά η ένατη θέση στη βαθμολογία των οδηγών κρίνεται απογοητευτική.
2012 Ευρωπαϊκό Grand Prix: Τελειώνει η εξάχρονη αναμονή για ένα τερματισμό στο podium. Τερματίζει τρίτος μετά από εντυπωσιακή εμφάνιση.
2012: Τον Οκτώβριο ανακοινώνει πως αποσύρεται οριστικά από την Formula 1 μετά το τέλος της σεζόν.
Info
Γεννήθηκε: 3 Ιανουαρίου 1969 στο Hürth, της Γερμανίας
Χρόνια στην F1: 1991–2006, 2010–2012
Καριέρα: Jordan (1991), Benetton (1991-1995), Ferrari (1996-2006), Mercedes GP (2010-2012)
Αγώνες: 307 (εκκινήσεις)
Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
Νίκες 91
Podiums 155
Pole positions 68
Ταχύτεροι Γύροι 77
Πρώτος αγώνας 1991 Grand Prix Βελγίου
Πρώτη νίκη 1992 Grand Prix Βελγίου
Τελευταία νίκη 2006 Grand Prix Κίνας
Τελευταία συμμετοχή 2012 Grand Prix Βραζιλίας
Δείτε το video αφιέρωμα εδώ:
Γιώργος Σκευοφύλαξ
ΠΗΓΗ: www.novasports.gr
