Tour de France, το ταξίδι του πιο σκληρού αγώνα στον πλανήτη!

Κάθε Ιούλιο, ένα από τα πιο σκληρά και γραφικά αθλητικά γεγονότα στον πλανήτη κατακλύζει τους δρόμους της Γαλλίας. Το Tour de France, ένας αγώνας που γεννήθηκε από μια απλή δημοσιογραφική ιδέα και έχει μεταμορφωθεί στον τρίτο σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός παγκοσμίως. Ας ταξιδέψουμε στον χρόνο για να ανακαλύψουμε πώς ένας αγώνας για λίγους ενθουσιώδεις ανθρώπους μετατράπηκε σε παγκόσμιο θρίαμβο.

Η γέννηση ενός θρύλου! Όταν οι εφημερίδες όριζαν τον αθλητισμό.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η γαλλική εφημερίδα L'Auto βρισκόταν σε άσχημη θέση έναντι του ανταγωνιστή της. Σε μια προσπάθεια να αυξήσει τις πωλήσεις της, ο αρχισυντάκτης Henri Desgrange, πρώην ποδηλάτης, είχε την ιδέα ενός ασύλληπτα απαιτητικού αγώνα γύρω από τη Γαλλία. Ενός αγώνα τόσο σημαντικού και απρόβλεπτου, που μετά από έναν αιώνα και πλέον, παλιές και νέες στοιχηματικες πλατφόρμες που απευθύνονται σε όλους (όπως και οι στοιχηματικές εταιρίες με paysafe) τον εντάσσουν απαρεγκλίτως στα δελτία τους.

Η πρώτη φορά, το 1903, ήταν μια επική δοκιμασία αντοχής, με έξι στάδια να καλύπτουν 2.428 χιλιόμετρα. Οι ποδηλάτες δεν είχαν ομάδες υποστήριξης ή αυτοκίνητα με ανταλλακτικά. Οι τρύπες και οι ζημιές στα λάστιχα ήταν συχνό φαινόμενο στους κακούς δρόμους της εποχής. Για να είναι αυτόνομοι, έπρεπε να μεταφέρουν μαζί τους αρκετά εφεδρικά ελαστικά και σωλήνες. Ο πιο βολικός τρόπος να κουβαλήσεις πολλά ελαστικά ήταν να τα φορέσει; διαγώνια, πάνω από τους ώμους και το στήθος. Ο πρώτος νικητής, Maurice Garin, κέρδισε 3.000 φράγκα, το αντίστοιχο των 12.000 ευρώ σήμερα και προηγήθηκε του δεύτερου κατά σχεδόν τρεις ώρες, η μεγαλύτερη διαφορά στην ιστορία του αγώνα. Εκείνη την εποχή, ο ηγέτης του αγώνα αναγνωριζόταν από μια πράσινη λωρίδα γύρω από το μπράτσο του, με την χαρακτηριστική κίτρινη φανέλα να εμφανίζεται πολύ αργότερα, το 1919, εμπνευσμένη από το χρώμα των σελίδων της L'Auto.

Η εξέλιξη. Από το κρασί και τα τσιγάρα στην επιστήμη της απόδοσης.

Οι πρώτοι αθλητές ήταν σίγουρα “σκληρά καρύδια”, αλλά οι μέθοδοί τους θα φαίνονταν προκλητικές σήμερα. Ο Maurice Garin ήταν λάτρης του κρασιού και των τσιγάρων, συχνά σταματούσε σε καφετέριες για να "δροσιστεί". 

Το 1935, σχεδόν ολόκληρη η ομάδα σταμάτησε για να πιει με τους ντόπιους. Ο νικητής του 1904, Henri Cornet, προτιμούσε μια δίαιτα με ζεστή σοκολάτα, τσάι, σαμπάνια και ρυζόγαλο. 

Αν αυτές οι συνθήκες του αγώνα επικρατούσαν και σήμερα, σίγουρα οι στοιχηματικές εταιρείες, όπως η Winmasters (δείτε εδώ την κριτική για τη Winmasters στο Betbrothers.gr) θα έδιναν και άλλες επιλογές στοιχηματισμού (πχ, πόσο θα αντέξει ο τάδε αθλητής χωρίς να ρουφήξει μια τζούρα από τσιγάρο ή πότε θα κάνει στάση ο δείνα αθλητής για έναν μεζέ με κρασάκι), πέρα από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. 

Οι σύγχρονοι αθλητές αφιερώνουν πολύ χρόνο καθημερινά για την τέλεια φυσική κατάσταση. Οι δίαιτές τους είναι μελετημένες και προσεγμένες και οι προπονητικές ρουτίνες περιλαμβάνουν γυμναστήριο, γιόγκα και μασάζ. Κατά τη διάρκεια του Tour, ανάλογα με τη δυσκολία της ημέρας, μπορεί να καταναλώνουν έως και 7.000 θερμίδες, την ημέρα. Οι ομάδες έχουν συγκεκριμένη διατροφή, με στόχο την κατανάλωση 90 έως 120 γραμμαρίων υδατανθράκων ανά ώρα, μέσα από ενεργειακές μπάρες, τζελ και ποτά, για να ανταποκριθούν στις απίστευτες απαιτήσεις.

Από τους τοπικούς οπαδούς στους παγκόσμιους θιασώτες.

Στα πρώτα χρόνια, οι οπαδοί ήταν κατά κύριο λόγο ντόπιοι, δείχνοντας, συχνά, φανατική αφοσίωση στους “δικούς” τους αθλητές. Το 1904, αρκετές εκατοντάδες οπαδοί προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Antoine Fauré, ρίχνοντας καρφιά και γυαλιά στο δρόμο των αντιπάλων του, στους οποίους και επιτέθηκαν, με αποτέλεσμα ένας αναβάτης να χάσει τις αισθήσεις του. Οι υπεύθυνοι του αγώνα αναγκάστηκαν να πυροβολήσουν στον αέρα, για να ηρεμήσουν την κατάσταση.

Σήμερα, οι οπαδοί ταξιδεύουν από όλο τον κόσμο για να δουν τους καλύτερους ποδηλάτες. Σε αναγνώριση της διεθνούς έλξης του, το Tour de France ξεκινά συχνά εκτός Γαλλίας. Το εναρκτήριο σημείο, ή Grand Départ, έχει πραγματοποιηθεί μεταξύ άλλων, στην Ιταλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ολλανδία.

Μια τεχνολογική επανάσταση. Από τα ξύλινα ρουλεμάν στα δορυφορικά δελτία.

Η εξέλιξη του αγώνα είναι εμφανής τόσο στον τεχνολογικό εξοπλισμό του, όσο και στο οργανωτικό του κομμάτι. Το ποδήλατο του πρώτου νικητή, Maurice Garin, ήταν ασήκωτο. Με πλαίσιο από χάλυβα και ξύλινους τροχούς, ζύγιζε 18 κιλά, ενώ ένα μέσο σύγχρονο ποδήλατο ζυγίζει ~7 κιλά. Αυτό σήμαινε ότι κάθε κίνηση, κάθε ανάβαση, απαιτούσε τεράστια σωματική δύναμη και αντοχή. Επιπλέον, τα ποδήλατα είχαν μόνο μια ταχύτητα. Αυτό σήμαινε ότι στις ανηφόρες, ο αναβάτης έπρεπε να δώσει κίνηση με περισσότερη δύναμη, καθώς τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα να ανεβαίνει πιο εύκολα, με αποτέλεσμα οι αναβάσεις στις ορεινές διαδρομές να είναι απίστευτα επίπονες. Οι αναβάτες συμμετείχαν ατομικά, χωρίς ομάδα. Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα υποστήριξης να τους δίνουν νερό ή φαγητό.

Τα σημερινά ποδήλατα είναι έργα τεχνολογίας. Τα πλαίσια είναι από ίνες άνθρακα και άλλα σύγχρονα υλικά, εξαιρετικά ανθεκτικά και ελαφριά. Η μείωση βάρους είναι καθοριστική για την απόδοση, ειδικά στις διαδρομές με κλίση. Οι ομάδες δεν χρησιμοποιούν ένα ποδήλατο για όλο τον αγώνα. Έχουν διαφορετικά μοντέλα εξειδικευμένα για κάθε τύπο δρόμου. Για παράδειγμα, σε επίπεδους δρόμους τα ποδήλατα έχουν πιο αεροδυναμικό σχήμα για μεγιστοποίηση της ταχύτητας. Για τις διαδρομές στα βουνά, τα ποδήλατα είναι πιο ελαφριά για ευκολότερη ανάβαση. Επιπλέον, υπάρχει πλήρης ομαδική υποστήριξη, ένας "στόλος" προσωπικού, καθώς κάθε ομάδα είναι μια μικρή εταιρεία με εξειδικευμένο προσωπικό. Διευθυντές που καθοδηγούν τη στρατηγική, μηχανικούς που εξασφαλίζουν ότι τα ποδήλατα είναι σε τέλεια κατάσταση, σεφ, γιατρούς, μασέρ που φροντίζουν για την άψογη φυσική κατάσταση και ανάρρωση των αθλητών, τεχνολογική και εφοδιαστική γραμμή, τηλεπικοινωνία. Έτσι, οι ποδηλάτες είναι σε συνεχή επαφή με όλη την ομάδα, η οποία  μεταφέρει οδηγίες και πληροφορίες για την στρατηγική, τους κίνδυνους και τους ανταγωνιστές, ενώ συγχρόνως υπάρχουν πλήρως εξοπλισμένα οχήματα υποστήριξης, που ακολουθούν τον αγώνα και παρέχουν αμέσως οτιδήποτε χρειαστεί (νέο ποδήλατο σε περίπτωση βλάβης, φαγητό, νερό, ή και στεγνά ρούχα σε βροχερό καιρό). Οι ποδηλάτες δεν είναι ποτέ μόνοι. 

Η διάδοση του αγώνα υπέστη την πιο εντυπωσιακή μεταμόρφωση το 1948, όταν μεταδόθηκε για πρώτη φορά ζωντανά, έστω και για λίγο, από την τηλεόραση. Σήμερα, το Tour de France είναι μια παγκόσμια τηλεοπτική γιορτή. Μεταδίδεται ζωντανά σε 190 χώρες, με πάνω από ένα δισεκατομμύριο ώρες τηλεθέασης, παγκοσμίως. Χιλιάδες κάμερες σε ελικόπτερα, μοτοσικλέτες, δρόμους, ποδήλατα ακόμη και στους ίδιους τους αναβάτες, σε συνδυασμό με αισθητήρες που παρέχουν δεδομένα σε πραγματικό χρόνο (ακόμα και για τον καρδιακό ρυθμό των αθλητών), μεταφέρουν την ένταση του αγώνα κατευθείαν στους οπαδούς.

Μια ζωντανή κληρονομιά.

Από ένα εφήμερο δημοσιογραφικό εγχείρημα, το Tour de France αναδείχθηκε σε έναν αθλητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κολοσσό. Δίνει ώθηση στις τοπικές οικονομίες, προωθεί τον τουρισμό και συνεχίζει να προκαλεί έκπληξη και να ελκύει εκατομμύρια οπαδούς, σε όλο τον κόσμο. Με την επίσημη επανέναρξη του γυναικείου Tour de France το 2022, ο θεσμός, γράφει ένα νέο, πιο ολοκληρωμένο κεφάλαιο στην πλούσια ιστορία του, αποδεικνύοντας ότι αυτό το ιστορικό γεγονός παραμένει τόσο επίκαιρο και συναρπαστικό όσο ποτέ!