Όταν μιλάει κανείς για παίκτη που χορεύει στο γήπεδο, στο μυαλό έρχονται αμέσως δύο πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ο Γιόχαν Κρόιφ και ο δικός μας Βασίλης Χατζηπαναγής.
Δεν είναι τυχαίο ότι το παρατσούκλι του ήταν “Νουρέγιεφ”, καθώς ο Βάσια πραγματικά χόρευε με τη μπάλα και “μάγευε” τα πλήθη.
Αν ένας αμυντικός επέμενε και προσπαθούσε να τον παίξει καθαρά κινδύνευε να γελοιοποιηθεί, από τις επαναλαμβανόμενες επιτόπιες εντυπωσιακές ντρίπλες του Χατζηπαναγή.Από εκεί είχε βγει και η φήμη που έλεγαν μερικοί ότι ο άσος του Ηρακλή αν χρειαστεί είναι ικανός να ντριμπλάρει μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο !Τέτοιες μέρες, 17 Οκτωβρίου του 1991 για την ακρίβεια τον θαυμάσαμε για τελευταία φορά στα γήπεδα με τη φανέλα του Ηρακλή, σε φιλικό κόντρα σε ομάδα επίλεκτων, στο οποίο ο «Γηραιός» επικράτησε με 6-5.Ακόμα και τότε ο Χατζηπαναγής ήταν μαγικός προσφέροντας εκπληκτικό θέαμα και αφήνοντας πλέον πλούσια κληρονομιά στους παλαιότερους τις αναμνήσεις τους και στους νεώτερους ένα DVD με τα «Best Of».Μια κίνηση που του είχε αποφέρει κάποια χρήματα (από τις πωλήσεις του DVD) αλλά όχι όσα άξιζε για την κλάση του. Άλλωστε ο «Βάσια» όσο δύναμη και τεχνική είχε εντός αγωνιστικού χώρου, τόσο θύμα εξαπάτησης έπεφτε στις συμφωνίες του από επιτήδειους.
Διότι πρώτα απ’ όλα ως άνθρωπος ήταν πάντα ντόμπρος και σταράτος αλλά και συναισθηματικός και αυτό δεν κρυβόταν.«Στην καριέρα μου όλα ήταν ένα λάθος. Πολλοί λένε ότι άλλοι εκμεταλλεύτηκαν το ταλέντο μου χωρίς εγώ να κερδίσω τίποτε και μάλλον έχουν δίκιο. Η καριέρα μου θα ήταν σίγουρα καλύτερη αν δεν εμπιστευόμουν τυφλά ανθρώπους που τελικά στην πορεία απέδειξαν ότι δεν το άξιζαν» είπε πει με πίκρα, μιλώντας στον συνάδελφο Στράτο Σεφτελή στα πλαίσια του βιβλίου αφιερώματος «Οι 50 κορυφαίοι» από τις εκδόσεις του «Εθνοσπόρ».Σε λίγες μέρες κλείνει τα 60 του χρόνια (Γεννημένος στην Τσακένδη της τότε Σοβιετικής Ενωσης στις 26 Οκτωβρίου 1954) αλλά μοιάζει σαν χθες που πρόσφερε αυτές τις μαγικές στιγμες. Οι γονείς του, Κυριάκος και Χρύσα, ήταν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες.Ο ίδιος με Κυπριακή καταγωγή (από την Άχνα της Αμμόχωστου), ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ όπου έμεινε μέχρι το 1975. Λίγο πριν έρθει στον Ηρακλή (1975) έδωσε ένα από τα μεγαλύτερα ρεσιτάλ του στο θρίαμβο επί την Ντιναμό Κιέβου (5-0) η οποία είχε πρόσφατα κατακτήσει το κύπελλο Κυπελλούχων αλλά και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ επικρατώντας της μεγάλης Μπάγερν Μονάχου !Σε εκείνο το ματς στη Τασκένδη λοιπόν ο Βασίλης έκανε όργια με ένα γκολ και τέσσερις ασίστ, μπαίνοντας σε αφιέρωμα (όλο εκείνο το παιχνίδι) στο περίφημο γαλλικό αθλητικό περιοδικό το "Φρανς Φουτμπόλ" .Την ίδια χρονιά η φωτογραφία του Βασίλη Χατζηπαναγή φιγουράριζε στην πρώτη σελίδα σοβιετικής εφημερίδας, πλάι σε μια φωτογραφία σκιέρ και με το σχόλιο «ο σκιέρ πρέπει να διδαχθεί από τις ντρίπλες του Χατζηπαναγή για να κάνει σλάλομ» !Με το που ήρθε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης μόνο τυχαίο δεν είναι ότι οι φίλαθλοι του Γηραιού σε μια δεκαετία διπλασιάστηκαν αφού όλοι ήθελαν να απολαύσουν τον παίκτη-θαύμα.
Βασίλης Χατζηπαναγής ντρίμπλες από kokoretsi
«Δεν μπορεί να τον γέννησε μάνα, είναι βέβαιο ότι γεννήθηκε από μια μπάλα» έγραψε πολύ εύστοχα τότε στο «Φως» ο συνάδελφος Σταύρος Τσώχος.Η Θεσσαλονίκη με Κούδα (στον ΠΑΟΚ) και Χατζηπαναγή (στον Ηρακλή) ήταν η πόλη όπου όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ήθελαν να ζουν και ήταν η εποχή που ήρθαν πρωταθλήματα και κύπελλα για τον ΠΑΟΚ αλλά και το αξέχαστο κύπελλο του Ηρακλή σε έναν εκ των κορυφαίων τελικών όλων των εποχών με τον Ολυμπιακό (4-4 στην παράταση και 7-6 στα πέναλτι ο «Γηραιός»).Ο «Βάσια» είχε ζαλίσει τους αντιπάλους του και πέτυχε και δύο γκολ εισπράττοντας τα χειροκροτήματα από φίλους και αντιπάλους.
Το μεγάλο όνειρο του Χατζηπαναγή ήταν η συμμετοχή στην εθνική Ελλάδος, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.«Αποτελεί τη μεγαλύτερη πίκρα μου που δεν έπαιξα στην εθνική Ελλάδος που είναι ο καθρέφτης για κάθε παίκτη. Πιστεύω πια σίγουρα πως πλήρωσα κιόλας και τα πολιτικά φρονήματα του πατέρα μου που ήταν αριστερός μέχρι το τέλος της ζωής του» είχε πει πιο πρόσφατα σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και εξηγούσε:«Είχα πάει τόσες φορές στη Σοβιετική Ένωση για να πάρω την ελευθέρας αλλά τζίφος. Συνέχεια μου έλεγαν ότι δεν γινόταν να πάρω χαρτί για να παίξω στην Εθνική μας ομάδα, καθώς είχα αγωνιστεί στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης στους αγώνες του Μόντρεαλ και είχαμε πάρει το χάλκινο μετάλλιο. Έλεγαν πως η ΔΟΕ θα ζητούσε πίσω το μετάλλιο»Την τελευταία του επίσημη εμφάνιση με τον Ηρακλή την έκανε ανήμερα των γενεθλίων του στις 26 Οκτωβρίου 1990, στον αγώνα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τη Βαλένθια. Όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτή ήταν η μοναδική συμμετοχή του Χατζηπαναγή σε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Έπαιξε και στη Μικτή Κόσμου το 1984 κόντρα στον Κόσμο της Νέας Υόρκης στο Νιού Τζέρσεϊ μπαίνοντας ως αλλαγή και είχε γίνει χαμός με 15.000 Ελληνοαμερικάνους ομογενείς να τον αποθεώνουν, ιδιαίτερα για την ενέργειά του που έβγαλε μια εκπληκτική μπαλιά στο Μαύρο ο οποίος όμως σημάδεψε το δοκάρι.Συμπαίκτες του τότε σε εκείνο το φιλικό, τεράστια ονόματα του ποδοσφαίρου όπως οι Πίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγκο Σάντσες, Φιγκερόα, Φραντς Μπεκενμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Ντομινίκ Ροστό και ο Θωμάς Μαύρος.Το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΟΥΕΦΑ, ανακηρύχθηκε κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, σε ειδική εκδήλωση. Σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ είχε ντριπλάρει τον άτυχο Στυλιανόπουλο τρεις φορές στην ίδια φάση, ενώ όταν ο αείμνηστος Κυράστας που υπέφερε επίσης, τον είχε ρωτήσει πως το κάνει, ο «Βάσια» είχε απολογηθεί λέγοντας πως δεν ξέρει !Αξέχαστη είναι και η παράσταση που έδωσε στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό όταν υποχρέωσε ο Ηρακλής το τριφύλλι στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας του (6-0) με τον Χατζηπαναγή και την παρέα του να δημιουργούν εφιάλτες στον έμπειρο πορτιέρο του Παναθηναϊκού Βασίλη Κωνσταντίνου που είχε περάσει ένα από τα πιο δύσκολα απογεύματα της καριέρας του προδομένος και από την άμυνά του.Όταν ήρθε στον Ηρακλή τον περίμεναν τα ξημερώματα στο σιδηροδρομικό σταθμό πάνω από 2000 κόσμος, αλλά από τότε άρχισε να γεμίζει τα γήπεδα όπου και αν έπαιζε ο Ηρακλής με τον οποίο δυστυχώς κατέληξαν αργότερα στα δικαστήρια με τον παίκτη να αξιώνει τα λεφτά του.Οπως και να έχει το ρητό των Αμερικάνων ιδιαίτερα στο ΝΒΑ ταιριάζει γάντι εδώ για το Βασίλη Χατζηπαναγή: "Thanks for the memories". Βασίλη ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής στη μικτή κόσμου από kokoretsi
