Το κλάμα του Ιάγο Άσπας στον πάγκο της Θέλτα έγινε viral και μας θύμισε πως η ουσία του ποδοσφαίρου
, όλο το συναίσθημα για αυτούς που παίζουν και τους άλλους που παρακολουθούν, δεν χάνεται παρά την εμπορευματοποίηση του αθλήματος.
Ο γιος του, που δεν έχει κλείσει ακόμα τα τρία, τον είδε να κλαίει από την τηλεόραση. Όταν γύρισε στο σπίτι, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου τον ρώτησε για ποιο λόγο έκλαψε στο γήπεδο. «Απλά πονούσα» του απάντησε ο πατέρας του. Ίσως ήταν κι αυτό. Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Και όταν άνοιξε το κινητό τηλέφωνό του βρήκε ένα σωρό μηνύματα από συμπαίκτες του στην εθνική ομάδα της Ισπανίας που του έγραφαν πόσο χαρούμενοι ήταν γι' αυτόν.
Τρεις μήνες μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο «Καμπ Νόου», ο Άσπας γύρισε στην αγωνιστική δράση για να «σημαδέψει» τη νίκη της Θέλτα επί της Βιγιαρεάλ με δύο γκολ.
Όλοι περίμεναν να τον δουν να επιστρέφει και δεν τους απογοήτευσε. Η ομάδα του Βίγκο, βέβαια, συνεχίζει να δίνει τη μάχη της για να μείνει στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, αύριο έχει άλλον έναν «τελικό» κόντρα στην Ουέσκα, και πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται αν ο Άσπας θα ακολουθήσει την ομάδα και στην δεύτερη κατηγορία.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο 32χρονος Ισπανός επιθετικός είναι ένας παίκτης που άργησε να ωριμάσει. Όταν έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία, το 2012 με τη Θέλτα, ήταν πια 25 χρόνων. Ήταν στην ομάδα από την αρχή της καριέρας του, αλλά προτιμήθηκε να δίνεται δανεικός (στη Λίβερπουλ και στη Σεβίλλη) και να αποκτούνται άλλοι παίκτες για την ενίσχυση της επίθεσης: ο Γιάννης Οκκάς και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος μεταξύ αυτών.
Δεν αγωνίστηκε σε καμία από τις μικρές εθνικές ομάδες της πατρίδας του, μόλις το 2016 έκανε ντεμπούτο στους «φούριας ρόχας». Σαν να μην υπήρχε.
Καθώς πια βαδίζει στα 32, έχει συμβόλαιο που θα τον κρατήσει στη Θέλτα, άλλα τρία χρόνια και ο ίδιος ξεκαθαρίζει πως δεν σκέφτεται το μέλλον του μακριά από το Βίγο. «Νιώθω μετανάστης» έλεγε τα χρόνια που χρειάστηκε να φύγει, τη σεζόν 2013-14 για να πάει στην Αγγλία και την επόμενη στην ομάδα της Ανδαλουσίας.
Πέρυσι απέρριψε πρόταση από την Κίνα, ενώ για την απόκτησή του ενδιαφέρθηκε και η Ρεάλ Μαδρίτης. Αν η Θέλτα υποβιβαστεί, τότε οι ετήσιες απολαβές του θα μειωθούν στο μισό: θα παίρνει μόλις... ενάμιση εκατομμύριο ευρώ. Αν και στο ποδόσφαιρο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, ο Άσπας δεν δείχνει τώρα διάθεση να φύγει.
Νιώθει πως χρωστάει στην ομάδα, έστω κι αν δεν του έδωσε από την αρχή την ευκαιρία να ξεχωρίσει.
Τις δύο τελευταίες σεζόν, ο Άσπας είναι ο Ισπανός με τα περισσότερα γκολ στην Πριμέρα Ντιβιζιόν (19 και 22 αντίστοιχα). Μόνο ο Μέσι, ο Σουάρες και ο Ρονάλντο τον ξεπέρασαν. Φέτος έχει πετύχει 12 γκολ και, μάλιστα, έχει σκοράρει με όλους τους τρόπους: με το δεξί, με το αριστερό, με κεφαλιά, με απευθείας εκτέλεση φάουλ και με πέναλτι. Κι ας έχασε δέκα παιχνίδια στο διάστημα που έλειψε λόγω του τραυματισμού.
Στην Ισπανία γράφουν συχνά πως ο Άσπας είναι ο ποδοσφαιριστής που όλοι θα ήθελαν να είναι. Ένας παίκτης που παίζει τη μπάλα που μάθαμε όταν ήμασταν παιδιά, τη μπάλα που έχουμε ξεχάσει. «Είμαι πιο Θέλτα από κάθε άλλον που γνωρίζω» λέει και δεν το κάνει για εντυπωσιασμό. Αυτός είναι, έτσι νιώθει.
Μπορεί ο ίδιος να έκλαψε πολλές φορές, όταν δεν έπαιζε στη Θέλτα, όταν αποτύγχανε στη Λίβερπουλ, όταν δεν έβλεπε το όνομά του στις κλήσεις της εθνικής Ισπανίας. Αποφάσισε, όμως, ήταν το πιο σημαντικό ήταν απλά να παίζει μπάλα, ακόμα κι αν αυτό δεν έφερνε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό του και δόξα.
ΠΗΓΗ: www.sdna.gr
