Παγδατής: "Αφήνω μια κληρονομιά, σαν το 2004" (video)

# 05 Ιουλίου 2019.

Στις 4 Ιουλίου 2004, η Ελλάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και έδωσε μεγάλη έμπνευση

στον Μάρκο Παγδατή, για να πιστέψει πως τα πάντα είναι δυνατά. Σε μια μεγάλη σύμπτωση, 15 χρόνια μετά, στις 4 Ιουλίου 2019, ο Παγδατής ολοκλήρωσε τον κύκλο του στο επαγγελματικό τένις και θέλει να μεταβιβάσει αυτή την κληρονομιά, σε παιδιά απ' όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Χθες, Πέμπτη, 4 Ιουλίου, 2019, ο Μάρκος Παγδατής είπε το τελευταίο του "αντίο" στο επαγγελματικό τένις, καθώς ολοκλήρωσε την καριέρα του, με την ήττα του από τον Matteo Berrettini στον 2ο γύρο του Wimbledon. Mέσα σε αποθέωση και ασταμάτητα χειροκροτήματα, ανταπόδωσε τη μεγάλη αγάπη που έλαβε και αποχώρησε συγκινημένος από το Νο.2 Court του All England Club. Αργότερα, απάντησε σε ερωτήσεις, στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου ως επαγγελματίας τενίστας.

Για το συγκινητικό του αντίο από το επαγγελματικό τένις: "Ήταν ένα όμορφο αντίο, ένιωσα εκπληκτικά και θέλω να ευχαριστήσω όλους που έμειναν και μου έδωσαν αυτό το τελευταίο συναίσθημα. Για όλους στην ομάδα ήταν συναισθηματικό. Όλοι ήταν εκεί για μένα αυτές τις τελευταίες εβδομάδες και θέλω να τους ευχαριστήσω που ήταν εκεί. Δακρύζω, αλλά είμαι χαρούμενος. Είναι χαρούμενη στιγμή για όλους. Είμαι ενθουσιασμένος για το μέλλον και το μόνο για το οποίο λυπάμαι που αφήνω πίσω μου είναι το τελευταίο μέρος, οι φίλαθλοι."

Για την επιλογή του να είναι το Wimbledon το τελευταίο τουρνουά της καριέρας του: "Είναι η ιστορία του τένις. Ο πρώτος αγώνας που είδα στην τηλεόραση ήταν ο τελικός εδώ, το 1992, έπαιζαν οι (Goran) Ivanisevic και Andre Agassi. Είναι επίσης το αγαπημένο τουρνουά της συζύγου μου. Σίγουρα το καλύτερο τουρνουά μου ήταν το Australian Open, αλλά είχα μεγάλη συνέπεια στο γρασίδι όλα αυτά τα χρόνια, σε αυτό το τουρνουά. Είναι το πιο ιστορικό τουρνουά που έχει το άθλημά μας και ένιωσα πως ήταν η ώρα να σταματήσω και να δώσω προτεραιότητα σε άλλα πράγματα στη ζωή μου."

Για το πως θα ήθελε να τον θυμούνται: "Το πιο σημαντικό πράγμα για έναν αθλητή και έναν άνθρωπο είναι να τον σέβονται και να τον αγαπούν και αυτό το πήρα σήμερα από τους φιλάθλους. Πιστεύω πως θα με θυμούνται σαν έναν χαρούμενο, διασκεδαστικό άνθρωπο, ως έναν άνθρωπο που τα πάει πολύ καλά με τους άλλους, έχει καλή επικοινωνία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάποιος αθλητής μπορεί να έχει. Από τα μηνύματα που λαμβάνω αυτό καταλαβαίνω και είναι τιμή, είναι προνόμιο να νιώθω έτσι."

Για το συναισθηματισμό που βγάζει στο court: "Αυτός είμαι. Λένε πως οι άνθρωποι δείχνουν τον χαρακτήρα τους στο γήπεδο και εγώ αυτός ο άνθρωπος θα είμαι πάντα. Η ζωή δεν είναι μόνο να παίρνεις, είναι και να δίνεις, να είσαι εκεί για τον γείτονά σου, για τον συμπατριώτη σου, για τον φίλο σου, για τον αντίπαλό σου. Αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτομαι, έτσι μεγάλωσα. Νομίζω πως το πήρα αυτό από τη μητέρα μου, πάντα μας δίδασκε να προσφέρουμε στους ανθρώπους. Έχω προσφέρει πολλά και παίρνω όλα αυτά τα συναισθήματα πίσω, που είναι τα καλύτερα του κόσμου."

Για το γεγονός πως έδωσε ακόμα και τα παπούτσια του στους φιλάθλους, με αποτέλεσμα να φύγει ξυπόλητος από το court: "Ένιωσα εκπληκτικά, αλήθεια. Είναι μια χαρούμενη απόφαση και όπως είπα είμαι ευγνώμων, είμαι τόσο χαρούμενος που αύριο δε θα χρειαστεί να βγω στο court πάλι (γέλια). Θα μου λείψουν πολλά πράγματα, ο ανταγωνισμός, οι φίλαθλοι, οι συζητήσεις με τους παίκτες, οι προπονητές, τα ταξίδια, αλλά η αναμονή τελείωσε και η διαδρομή προς τα αποδυτήρια ήταν ένα όμορφο συναίσθημα."

Για το αν έχει μετανιώσει για κάτι στην καριέρα του: "Το μόνο πράγμα για το οποίο μετανιώνω, είναι όταν έσπασα εκείνες τις 4 ρακέτες στην Αυστραλία, για το μήνυμα που έδωσα στους μικρούς φιλάθλους. Αυτός δεν είμαι εγώ. Ξέρω πως ήταν αστείο για πολλούς ανθρώπους, αλλά είναι το μόνο πράγμα που με κάνει να μετανιώνω."

Για τη σχέση του με την Ελλάδα: "Είναι αστείο. Στις 4 Ιουλίου, 2004, η Ελλάδα κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο και το τουρνουά αυτό είχε έναν αντίκτυπο σε μένα, μου έκανε να πιστέψω πως όλα είναι πιθανά. Και αποσύρομαι από την ενεργό δράση στις 4 Ιουλίου, 2019. Και αφήνω μια κληρονομιά πίσω μου, την ίδια κληρονομιά που πήρα το 2004 στην Πορτογαλία. Αφήνω αυτή την κληρονομιά σε κάποια παιδιά στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτή είναι η ζωή. Είναι απίστευτο που τερματίζω την καριέρα μου σήμερα. Είναι μια απίστευτη σύμπτωση."

Για το πως μια χώρα σαν την Κύπρο έβγαλε τον Παγδατή και τι αντίκτυπο είχε αυτό: "Το τένις στην Κύπρο τώρα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο άθλημα μετά το ποδόσφαιρο. Χιλιάδες παιδιά παίζουν και πολλές ακαδημίες άνοιξαν μετά την επιτυχία στην Αυστραλία. Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις με τις πράξεις σου, τους άλλους ανθρώπους να πιστέψουν, να κάνεις τα παιδιά να πιστέψουν. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να στείλω πίσω στο σπίτι, πως τα πάντα είναι δυνατά. Αυτό δείχνει και το ότι προέρχομαι από μια μικρή χώρα. Αυτό είναι το μήνυμα που μου έδωσε η ελληνική ομάδα του 2004 στην Πορτογαλία και είμαι περήφανος γι' αυτό."