Παραμελημένη όσο ποτέ, έχοντας αποχωρήσει από το πρωτάθλημα και εξαφανίσει τα ίχνη της από το ποδοσφαιρικό χάρτη
, η πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας βρίσκεται πιο χαμηλά από όσο μπορούσε να διανοηθεί μέχρι και ο απαισιόδοξος οπαδός της!
Αυτή η Καστοριά της ανυποληψίας και της απαξίωσης οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο Καιάδα του αθλητισμού.
Η Καστοριά, ναυαρχίδα της πόλης και το Νομού σε αθλητικό επίπεδο των προηγούμενων δεκαετιών αφανίζεται καθημερινά, την ώρα που οι διαρρηγνύοντες τα ιμάτια τους για τη δήθεν αγάπη τους για την ομάδα, αναλώνονται σε ρουφιανιστικά πηγαδάκια κατηγορώντας και συνωμοτώντας ο ένας κατά του άλλου!
Πρόεδροι που ασέλγησαν στο ιστορικό σωματείο και κατάντησαν ένα υπολογίσιμο και άκρως σεβαστό μέγεθος της ποδοσφαιρικής ελληνικής οντότητας, νάνο, τους αρκεί σήμερα απλά να υπάρχουν και να βρίσκονται στη συνείδηση του κόσμου σα τελευταίοι στη πόλη και ανύπαρκτοι στο χωριό!
Δυστυχώς ακόμη και οι τελευταίες υγιείς δυνάμεις που θεωρητικά αλλά και πρακτικά θα μπορούσαν να αφουγκραστούν την ανησυχία, τη στεναχώρια και την οργή του κόσμου για αυτά που βιώνει ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια, εισήλθαν στην ομάδα για το γνωστό και μη εξαιρετέο λόγο.
Άνθρωποι που υποσχέθηκαν πράγματα, έπαιξαν με το πόνο ποδοσφαιριστών και φιλάθλων και υπό το πόστο του προέδρου –θέση που ορισμένοι νόμιζαν πως τη παντρεύτηκαν- είχαν ως αντίκτυπο τη καταστροφική αντιμετώπιση των καθημερινών ποδοσφαιρικά προβλημάτων
Νεκροθάφτες των ονείρων δεκάδων παιδιών που φόρεσαν την ερυθροκίτρινη φανέλα, ιδρώνοντας και προσπαθώντας με όλες τους τις δυνάμεις για ένα καλύτερο μέλλον ισοπέδωσαν στο διάβα τους ότι περνούσε από το χέρι τους με συνέπεια να μετατρέψουν την ομάδα καμάρι της Δυτικής Μακεδονίας σε ασθενή καλωδιωμένο στην εντατική, όπου απλά περίμενε να τον αποσυνδέσουν από το μαρτύριο.
Στη συγκεκριμένη λοιπόν φάση όπου βρίσκεται η ομάδα δεν υπάρχουν λόγια επιστρέφοντας από τη νέα σεζόν στα χωράφια του τοπικού πρωταθλήματος, όπου ο συναγωνισμός έχει βελτιώσει αισθητά και η προ τριετίας αυτονόητη πρώτη θέση, μόνο βέβαιη δε θα πρέπει να θεωρείται.
Η υπομονή του κόσμου έχει εξαντληθεί προ πολλού, όμως κάποιοι εξακολουθούν να παίζουν με τις τελευταίες ανάσες πριν την έκρηξη…
